sówki bezpieczeństwa

Trzy dni spędziłam w łóżku, drzemiąc, śpiąc i zasypiając. Próbowałam coś robić, chociaż nitki zakańczać etc, ale marnie mi to szło, oj marnie...
Nie wiem czy AKCJA, to nie za duże słowo, ale ogłaszam:

AKCJĘ - SÓWKA BEZPIECZEŃSTWA

Ewa - instruktorka, o której wielokrotnie pisałam, powiedziała mi kiedyś, że jak ja czegoś chcę, to krążę, krążę...aż zdobędę. Taka właśnie jestem: jak mam pomysł, będę myśleć, kombinować, aż go zrealizuję. Czasami pomysł jest równoczesny z realizacją. Niestety czasami potrzebuje czasu. A bywa też tak, że mogę sprawiać wrażenie, iż zapomniałam co chciałam.

Pamiętacie, że moje "poprzednie" życie to tysiące przejechanych kilometrów? Choć początki miałam szybkie i bezlitosne, to w zasadzie były to bezpieczne kilometry. W zasadzie...

Trzy lata temu, był piękny majowy dzień - lato po prostu. Od rana telefony, maile i do przejechania pół Polski. Na autostradzie było pusto, więc dozwolona prędkość była moją prędkością. Jedne bramki, drugie bramki, wyprzedziłam ciężarówkę i...
... i w tym momencie zapadła ciemność, nie umiem powiedzieć czym spowodowana. Krzyknęłam "Mamo!" i pomyślałam: " hamować! uciekać! nie umierać". Czy coś zrobiłam? nie wiem. Jednego jestem pewna: wylądowałam. Tak, tak wylądowałam, bo tego co działo się z samochodem, nie można nazwać inaczej jak lot nie całkiem w powietrzu.

Po wylądowaniu, wysiadłam z samochodu, i w bezpiecznej odległości usiadłam na trawie -  tak jak wspomniana wyżej Ewa, mówiła na kursie. Zatrzymała się ciężarówka, którą chwilę wcześniej wyprzedziłam i pan wezwał pomoc. Drugi pan, który do mnie przyszedł ( a nie jest to proste na autostradzie, bo rowy są bardzo głębokie), zapytał co to był za samochód... Straż, pogotowie, policja, wszyscy przyjechali bardzo szybko. Wszyscy też się dziwili, ze nic mi nie jest. Ratownik pochwalił za dobrze ustawiony fotel...
W takich chwilach się mówi, że ktoś nad nami czuwa, a ja nawet wiem kto - dziękuję Ciociu:-)

Do dzisiaj mam bliznę na ręku po obtarciu (?!), poza tym nie odniosłam większych obrażeń. Samochód, choć miał dopiero 3 miesiące, został skasowany.

Koniecznie chciałam zadzwonić do męża, prosiłam, żeby mi podali telefon, a panowie zaglądali do samochodu i nikt telefonu mi nie podawał. Miałam dwa telefony, z czego jeden się akurat ładował, więc był na kablu. Kabel mam, telefon nie znalazł się żaden.

Ktoś pożyczył  mi swój aparat, zadzwoniłam do męża i do kolegi z firmy, na którego barki złożyłam zawiadomienie wszystkich oraz zajęcie się tym co zostało. Pamiętałam tylko te dwa numery, do nikogo więcej. I wtedy na tej autostradzie pomyślałam, że muszę znaleźć takie miejsce w samochodzie, w którym numery telefonów będą - na pewno będą! niezależnie od sytuacji.

Schowek? Nie, bo kto od razu zagląda do schowka? a może nie da się go otworzyć?
Torebka? Nie, połowa zawartości mojej torebki się nie znalazła...
Dokumenty? Też mogą wypaść przez wybitą szybę i utonąć np. w kałuży...
Wyliczałam tak przez długie miesiące.

Pierwsi przyjechali strażacy, i pierwsze co zrobili, to wyjęli kluczyki ze stacyjki... i to było to! Kluczyki! One zawsze są na swoim miejscu! Nawet jeśli nie jedziemy samochodem, to co zazwyczaj mamy przy sobie co? Klucze!

W ten sposób zbliżyłam się do realizacji swojego pomysłu: żeby było wiadomo do kogo zadzwonić, jeśli coś mi się stanie. Znalazłam pewne miejsce!

Moja pierwsza sowa, o której pisałam TUTAJ, jest przy moich kluczach, bardzo ją lubię, inni zwracają na nią uwagę... i tak... powoli... powoli...myślałam...

Miejsce = kluczyki.

Kluczyki = breloczek.

Breloczek = sowa.

Sowa...

Sowa ma kieszonkę, na małą karteczkę, na której można napisać:

Uważam, że wystarczy tylko podać numer telefonu z informacją do kogo on jest. Jeśli policjant/ratownik/strażak  zadzwoni do  osoby, którą my wskazaliśmy, szybko i pewnie uzyska odpowiedzi na pytania, które być może przyspieszą działania ratujące nam życie ( czy bierzemy leki, czy na coś chorujemy, etc)

Może najpiękniejsze te moje sówki nie są. Sówki mają działanie podobne do lekarstwa, które nie musi smakować, powinno jednak pomóc. Oto one:

Mam nadzieję, że karteczki w nich schowane nigdy nie będą potrzebne. Mam też nadzieję, że swoim właścicielom dadzą poczucie bezpieczeństwa. Bo bezsilność jest paskudnym uczuciem i nikomu tego nie życzę. A ja na tej autostradzie, 120 km od domu, i 150 km przed celem, tak się właśnie czułam:
bezsilnie, samotnie i jak nigdy chciałam do kogoś bliskiego!

AKCJA - SÓWKA BEZPIECZEŃSTWA

1. uszyj sówkę dla siebie

2. podaruj sówkę bliskiej Ci osobie

Takie oto proste są zasady tej "akcji". A jutro pokażę jak sówkę uszyć :-)

z innej beczki...

Jak widać sówki są  uszyte z resztek, które zbieram i chomikuję w mojej szafie :-)  zatem zgłaszam je do: Uwolnij Tkaniny ze swojej szafy!

Wylatujące ode mnie sówki możecie zobaczyć TUTAJ